باب (۷): زخمی شدن در راه الله
۱۲۰۱- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لا يُكْلَمُ أَحَدٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَنْ يُكْلَمُ فِي سَبِيلِهِ إِلاَّ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَاللَّوْنُ لَوْنُ الدَّمِ وَالرِّيحُ رِيحُ الْمِسْكِ»». (بخارى: ۲۸۰۳)
ترجمه: «ابوهریره سروایت می‌كند كه رسول الله جفرمود: «سوگند به ذاتی كه جانم در دست اوست، هركس، در در راه خدا زخمی شود ـ وخدا بهتر می‌داند چه كسی در راه او زخمی می‌شود ـ روز قیامت، در حالی حشر می‌شود، كه رنگ زخمش، رنگ خون، و بوی آن، بوی مشک خواهد بود»».