باب (۱۷): روبه قبله نمودن. هنگام نیت حج یا عمره
۷۸۱- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب: أَنَّهُ كَانَ يُلَبِّي من ذِي الْحُلَيْفَةِ، ثُمَّ إِذَا بَلَغَ الْحَرَمَ يُمْسِكُ حَتَّى إِذَا جَاءَ ذَا طُوًى بَاتَ بِهِ، حَتَّى يُصْبِحَ، فَإِذَا صَلَّى الْغَدَاةَ اغْتَسَلَ، وَزَعَمَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج فَعَلَ ذَلِكَ».(بخارى: ۱۵۵۳)
ترجمه: «عبد الله بن عمر باز ذوالحلیفه لبیک میگفت و هنگامی كه به حرم می‌رسید, دیگر لبیک نمی‌گفت. تا اینكه به «ذی طوی» می‌رسید، شب را در آنجا می‌گذراند. و بعد از نماز صبح، استحمام می‌كرد و معتقد بود كه رسول الله جچنین می‌كرد .