باب (۴۳): مختصر کردن نماز، هنگام شنیدن صدای گریۀ کودک
۴۱۴- «عَنْ أَبِي قَتَادَةَ س: عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «إِنِّي لأَقُومُ فِي الصَّلاةِ أُرِيدُ أَنْ أُطَوِّلَ فِيهَا، فَأَسْمَعُ بُكَاءَ الصَّبِيِّ، فَأَتَجَوَّزُ فِي صَلاتِي، كَرَاهِيَةَ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمِّهِ»».(بخارى:۷۰۷)
ترجمه: «ابو قتاده سمی‌گوید: نبی اكرم جفرمود:«گاهی كه به نماز می‌ایستم، دوست دارم آنرا طولانی بخوانم. در آن اثنا، صدای گریه كودكی به گوشم می‌رسد. آنگاه، نماز را مختصر می‌خوانم تا باعث آزار مادرش، نشوم»».