باب (۱۶): تحمید وتسبیح وتکبیر گفتن، هنگام سوارشدن بر سواری قبل از نیت کردن حج یا عمره
۷۸۰- «عَنْ أَنَسٍ س قَالَ: صَلَّى رَسُولُ اللَّهِ ج وَنَحْنُ مَعَهُ بِالْمَدِينَةِ الظُّهْرَ أَرْبَعًا، وَالْعَصْرَ بِذِي الْحُلَيْفَةِ رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ بَاتَ بِهَا حَتَّى أَصْبَحَ، ثُمَّ رَكِبَ حَتَّى اسْتَوَتْ بِهِ عَلَى الْبَيْدَاءِ، حَمِدَ اللَّهَ، وَسَبَّحَ، وَكَبَّرَ، ثُمَّ أَهَلَّ بِحَجٍّ وَعُمْرَةٍ، وَأَهَلَّ النَّاسُ بِهِمَا، فَلَمَّا قَدِمْنَا أَمَرَ النَّاسَ، فَحَلُّوا حَتَّى كَانَ يَوْمُ التَّرْوِيَةِ، أَهَلُّوا بِالْحَجِّ، قَالَ: وَنَحَرَ النَّبِيُّ ج بَدَنَاتٍ بِيَدِهِ قِيَامًا، وَذَبَحَ رَسُولُ اللَّهِ ج بِالْمَدِينَةِ كَبْشَيْنِ أَمْلَحَيْنِ».(بخارى:۱۵۵۱)
ترجمه: «انس بن مالک سمی‌گوید: همراه رسول خدا جنماز ظهر را در مدینه، چهار ركعت و نماز عصر را در ذوالحلیفه، دو ركعت، خواندیم. و شب را همانجا ماند. و هنگام صبح، سوار شد و براه افتاد. و زمانی كه به بیداء رسید, تحمید (الحمد لله)، تسبیح و تكبیر گفت. سپس، نیت حج و عمره نمود. و مردم نیز نیت حج و عمره كردند. راوی می‌گوید: هنگامی كه وارد مكه شدیم, به مردم دستور داد (كه پس از عمره) از احرام خارج شوند تا اینكه روز هشتم فرا رسید, مردم دوباره برای حج احرام بستند. و روز عید، رسول خدا جچندین شتر را ایستاده ذبح كرد. راوی می‌گوید: یكبار در مدینه منوره نیز آنحضرت جدو قوچ سفید، ذبح كرد».