باب (۱۹): کسیکه در زمان پیامبر ج مانند ایشان به حج یا عمره نیت کرده است
۷۸۳- «عَنْ أَبِي مُوسَى س قَالَ: بَعَثَنِي النَّبِيُّ ج إِلَى قَوْمٍ بِالْيَمَنِ، فَجِئْتُ وَهُوَ بِالْبَطْحَاءِ، فَقَالَ: «بِمَا أَهْلَلْتَ»؟ قُلْتُ: أَهْلَلْتُ كَإِهْلالِ النَّبِيِّ ج. قَالَ: «هَلْ مَعَكَ مِنْ هَدْيٍ»؟ قُلْتُ: لا. فَأَمَرَنِي فَطُفْتُ بِالْبَيْتِ وَبِالصَّفَا وَالْمَرْوَةِ، ثُمَّ أَمَرَنِي فَأَحْلَلْتُ، فَأَتَيْتُ امْرَأَةً مِنْ قَوْمِي، فَمَشَطَتْنِي، أَوْ غَسَلَتْ رَأْسِي. فَقَدِمَ عُمَرُ س، فَقَالَ: إِنْ نَأْخُذْ بِكِتَابِ اللَّهِ فَإِنَّهُ يَأْمُرُنَا بِالتَّمَامِ، قَالَ اللَّهُ: ﴿وَأَتِمُّواْ ٱلۡحَجَّ وَٱلۡعُمۡرَةَ لِلَّهِ﴾[البقرة: ۱۹۶] . وَإِنْ نَأْخُذْ بِسُنَّةِ النَّبِيِّ ج فَإِنَّهُ لَمْ يَحِلَّ حَتَّى نَحَرَ الْهَدْيَ».(بخاری: ۱۵۵۹)
ترجمه: «ابوموسی سمیگوید: رسول الله جمرا بسوی قومی در یمن، فرستاد. وقتی از آنجا برگشتم، رسول الله جدر بطحاء بود. و از من پرسید: «به چه نیتی احرامی بستهای»؟ عرض كردم: به همان نیتی كه رسول الله جاحرام بسته است. رسول اكرم جپرسید: «آیا همراه خود، هدی آوردهای»؟ عرض كردم: خیر. آنحضرت جبه من دستور داد تا پس از طواف بیت و سعی بین صفا و مروه، از احرام خارج شوم. من هم، چنین كردم. سپس، نزد زنی از بستگان خود رفتم. او موهای مرا شانه زد یا سر مرا شست. در این اثنا، عمر سآمد و گفت: اگر بخواهیم به دستور كتاب خدا عمل كنیم, كتاب خدا دستور داده است تا حج و عمره را كامل نماییم آنطور كه میفرماید: ﴿وَأَتِمُّواْ ٱلۡحَجَّ وَٱلۡعُمۡرَةَ لِلَّهِ﴾[البقرة: ۱۹۶] . و اگر بخواهیم به سنت رسول الله جعمل كنیم, ایشان قبل از ذبح هدی، از احرام خارج نشد».