ترجمه صحیح بخاری

باب (۵۴): شخص مزدبگیر

۱۲۶۵- «عَنْ يَعْلَى بْنِ أُُمَيَّةَ س قَالَ: اسْتَأْجَرْتُ أَجِيرًا فَقَاتَلَ رَجُلاً، فَعَضَّ أَحَدُهُمَا الآخَرَ، فَانْتَزَعَ يَدَهُ مِنْ فِيهِ وَنَزَعَ ثَنِيَّتَهُ، فَأَتَى النَّبِيَّ ج، فَأَهْدَرَهَا، فَقَالَ: «أَيَدْفَعُ يَدَهُ إِلَيْكَ فَتَقْضَمُهَا كَمَا يَقْضَمُ الْفَحْلُ»».(بخارى: ۲۹۷۳)

ترجمه: «یعلی بن امیه سمی‌گوید: شخصی را به اجرت گرفته بودم. او با كسی دیگر، درگیر شد. آن شخص، دست او را گزید. كارگر من، دست‌اش را از دهان او بیرون كشید و دندانهای جلویی آن مرد را هم بیرون آورد. او نزد نبی اكرم جآمد (و شكایت كرد). آنحضرت جشكسته شدن دندانهایش را مباح قرار داد و فرمود: «آیا می‌خواهی دستش را در اختیارت قرار دهد و تو آن را مانند شتر مست، بجوی»».