باب (۱۲): این گفتۀ خداوند متعال که می‌فرماید: چیزی از کار (بندگان) در دست تو نیست. خداوند یا توبۀ آنها را می‌پذیرد و یا آنان را عذاب می‌دهد چراکه آنان، ستمگرند
۱۶۰۲- «عَنْ أَنَسٍ س قَالَ: شُجَّ النَّبِيُّ ج يَوْمَ أُحُدٍ فَقَالَ: «كَيْفَ يُفْلِحُ قَوْمٌ شَجُّوا نَبِيَّهُمْ». فَنَزَلَتْ: ﴿لَيۡسَ لَكَ مِنَ ٱلۡأَمۡرِ شَيۡءٌ﴾[آل‌عمران: ۱۲۸] ». (بخارى: ۴۰۶۹)
ترجمه: «انس سمی‌گوید: روز غزوه احد، سر مبارک نبی اكرم جزخمی شد. آنحضرت جفرمود: «چگونه رستگار می‌شود قومی كه سر پیامبرش را زخمی كند»؟ آنگاه، این آیه نازل شد: ﴿لَيۡسَ لَكَ مِنَ ٱلۡأَمۡرِ شَيۡءٌ﴾[آل‌عمران: ۱۲۸] یعنی ای پیامبر! چیزی از كار بندگان در دست تو نیست».
۱۶۰۳- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب: أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ ج إِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ مِنَ الرَّكْعَةِ الآخِرَةِ مِنَ الْفَجْرِ يَقُولُ: «اللَّهُمَّ الْعَنْ فُلانًا وَفُلانًا وَفُلانًا» بَعْدَ مَا يَقُولُ: «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ». فَأَنْزَلَ اللَّهُ: ﴿لَيۡسَ لَكَ مِنَ ٱلۡأَمۡرِ شَيۡءٌ أَوۡ يَتُوبَ عَلَيۡهِمۡ أَوۡ يُعَذِّبَهُمۡ فَإِنَّهُمۡ ظَٰلِمُونَ ١٢٨﴾[آل‌عمران: ۱۲۸] ». (بخارى: ۴۰۷۰)
ترجمه: «ابن عمر بمی‌گوید: شنیدم كه رسول الله جهنگام بلند كردن سرش از ركوع ركعت دوم نماز فجر، بعد از گفتن سمع الله لمن حمده، ربنا لک الحمد، می‌فرمود: «خدایا! فلانی، فلانی و فلانی را لعنت كن». آنگاه، خداوند این آیه را نازل فرمود: : ﴿لَيۡسَ لَكَ مِنَ ٱلۡأَمۡرِ شَيۡءٌ أَوۡ يَتُوبَ عَلَيۡهِمۡ أَوۡ يُعَذِّبَهُمۡ فَإِنَّهُمۡ ظَٰلِمُونَ ١٢٨﴾[آل‌عمران: ۱۲۸] یعنی ای پیامبر! چیزی از كار (بندگان) در دست تو نیست. خداوند یا توبه آنان را می‌پذیرد و یا آنها را عذاب می‌دهد چرا كه آنان ستمگرند».