باب (۷): هرگاه، خداوند بر ملتی عذاب نازل فرماید
۲۱۷۰- «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ ب يَقُولُ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «إِذَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِقَوْمٍ عَذَابًا أَصَابَ الْعَذَابُ مَنْ كَانَ فِيهِمْ ثُمَّ بُعِثُوا عَلَى أَعْمَالِهِمْ»».(بخارى: ۷۱۰۸)
ترجمه: «عبدالله ابن عمر بمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «هرگاه، خداوند بر قومی، عذاب نازل كند، آن عذاب، شامل حال کسانی که در میان آنان زندگی می‌کنند نیز خواهد شد. آنگاه بر اساس اعمالشان، حشر می‌شوند»».