باب (۵۳): این گفتۀ خداوند عز وجل که می‌فرماید: «او بیم دهندۀ شما از عذاب سختی است که در پیش است» [سبأ: ۴۶]
۱۷۴۸- «عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب قَالَ: صَعِدَ النَّبِيُّ ج الصَّفَا ذَاتَ يَوْمٍ، فَقَالَ: «يَا صَبَاحَاهْ». فَاجْتَمَعَتْ إِلَيْهِ قُرَيْشٌ، قَالُوا: مَا لَكَ؟ قَالَ: «أَرَأَيْتُمْ لَوْ أَخْبَرْتُكُمْ أَنَّ الْعَدُوَّ يُصَبِّحُكُمْ أَوْ يُمَسِّيكُمْ، أَمَا كُنْتُمْ تُصَدِّقُونِي»؟ قَالُوا: بَلَى، قَالَ: «فَإِنِّي نَذِيرٌ لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ». فَقَالَ أَبُو لَهَبٍ: تَبًّا لَكَ! أَلِهَذَا جَمَعْتَنَا؟ فَأَنْزَلَ اللَّهُ ﴿تَبَّتۡ يَدَآ أَبِي لَهَبٖ وَتَبَّ﴾». (بخارى: ۴۸۰۱)
ترجمه: «ابن عباس بمی‌گوید: روزی نبی اكرم جبالای كوه صفا رفت و صدا زد: یا صباحاه[۸] . آنگاه، قریش نزد او جمع شدند و گفتند: تو را چه شده است؟ فرمود: «اگر به شما بگویم كه دشمن، صبح یا شب به شما حمله می‌كند، آیا سخن مرا باور می‌كنید»؟ گفتند: بلی. فرمود: «همانا من شما را از عذابی كه در پیش رو است، می‌ترسانم». ابولهب گفت: نابود شوی. به همین خاطر ما را جمع كرده‌ای. سپس خداوند متعال این آیه را نازل فرمود: ﴿تَبَّتۡ يَدَآ أَبِي لَهَبٖ وَتَبَّ﴾یعنی نابود باد دستهای ابولهب. (منظور نابودی خود ابولهب است)».
[۸] كلمه ای بود كه برای اعلام خطر و به كمک طلبیدن دیگران، به كار می‌رفت.