باب (۱۴): این گفتۀ خداوند عز وجل که می‌فرماید: «همانا کسانی که عهد و پیمان خود با خداوند و سوگندهایشان را به بهای اندکی می‌فروشند» [آل عمران:۷۷]
۱۷۰۵- «عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ل: أَنَّه اختصم إليه امْرَأَتَانِ كَانَتَا تَخْرِزَانِ فِي بَيْتٍ أَوْ فِي الْحُجْرَةِ، فَخَرَجَتْ إِحْدَاهُمَا وَقَدْ أُنْفِذَ بِإِشْفَى فِي كَفِّهَا، فَادَّعَتْ عَلَى الأُخْرَى، فَرُفِعَ إِلَى ابْنِ عَبَّاسٍ، فَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِج: «لَوْ يُعْطَى النَّاسُ بِدَعْوَاهُمْ، لذَهَبَ دِمَاءُ قَوْمٍ وَأَمْوَالُهُمْ» ذَكِّرُوهَا بِاللَّهِ، وَاقْرَءُوا عَلَيْهَا: ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يَشۡتَرُونَ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ﴾[آل‌عمران: ۷۷] . فَذَكَّرُوهَا، فَاعْتَرَفَتْ، فَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «الْيَمِينُ عَلَى الْمُدَّعَى عَلَيْهِ»». (بخارى: ۴۵۵۲)
ترجمه: «از ابن عباس بروایت است: دو زن كه در خانه یا حجره‌ای، چرم دوزی می‌كردند، دعوای خود را نزد ایشان بردند. یكی از آنها كه درفش در كف دستش فرو رفته بود، از خانه بیرون آمد و ادعا كرد كه دیگری این كار را كرده است. سپس دعوا را نزد ابن عباس بردند. او گفت: رسول الله جفرمود: «اگر به مردم به مجرد ادعا كردن، بدهند، خون و اموال مردم، به هدر می‌رود». پس او را به یاد خدا بیندازید و این آیه را برایش بخوانید: ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يَشۡتَرُونَ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ﴾[آل‌عمران: ۷۷] . یعنی همانا كسانی كه عهد و پیمان خود با خداوند و سوگندهایشان را به بهای اندكی می‌فروشند، هیچگونه سهمی در آخرت ندارند.
راوی می‌گوید: پس از اینكه او را به یاد خدا انداختند،اعتراف كرد. ابن عباس بگفت: نبی اكرم جفرمود: «سوگند بر مدعی علیه است»».