باب (۲): اجتناب از سرگرم شدن به آلات کشاورزی و یا تجاوز از حدی که به آن امر شده است
۱۰۶۳- «عَنْ أَبِي أُمَامَةَ الْبَاهِلِيِّ س: أنَّهُ رَأَى سِكَّةً وَشَيْئًا مِنْ آلَةِ الْحَرْثِ، فَقَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ ج يَقُولُ: «لا يَدْخُلُ هَذَا بَيْتَ قَوْمٍ إِلاَّ أَدْخَلَهُ اللَّهُ الذُّلَّ»».(بخارى: ۲۳۲۱)
ترجمه: «ابو امامه باهلی سكه گاو آهن و برخی دیگر از آلات كشاورزی را دید گفت: از نبی اكرم جشنیدم كه فرمود: «در هر خانهای كه این (ابزار و آلات كشاورزی) وارد شود، خدا آنان را (اگر از احكام خدا غافل شوند)، دچار ذلت و خواری، خواهد كرد»».