ترجمه صحیح بخاری

باب (۲۷): این گفتۀ خداوند عز وجل که می‌فرماید: «از چیزهایی سؤال نکنید که اگر آشکار گردند، شما را ناراحت می‌کنند» [مائده: ۱۰۱]

۱۷۱۹- «عَنْ أَنَسٍ س قَالَ: خَطَبَ رَسُولُ اللَّهِ ج خُطْبَةً مَا سَمِعْتُ مِثلَهَا قَطُّ، قَالَ: «لَوْ تَعْلَمُونَ مَا أَعْلَمُ لَضَحِكْتُمْ قَلِيلاً، وَلَبَكَيْتُمْ كَثيرًا». قَالَ: فَغَطَّى أَصْحَابُ رَسُولِ اللَّهِ ج وُجُوهَهُمْ لَهُمْ خَنِينٌ، فَقَالَ رَجُلٌ: مَنْ أَبِي؟ قَالَ: «فُلانٌ». فَنَزَلَتْ هَذِهِ الآيَةُ ﴿لَا تَسۡ‍َٔلُواْ عَنۡ أَشۡيَآءَ إِن تُبۡدَ لَكُمۡ تَسُؤۡكُمۡ﴾[المائدة: ۱۰۱] ».(بخارى: ۴۶۲۱)

ترجمه: «انس سمی‌گوید: روزی رسول ‏الله جخطبه‌ای ایراد فرمود كه هرگز مانند آن را نشنیده‌ام. فرمود:‌ «اگر آنچه را كه من می‌دانم، شما می‌دانستید، خنده‌هایتان كم و گریه‌هایتان زیاد می‌شد».

راوی می‌گوید: با شنیدن این سخن، یاران رسول الله جچهره‌هایشان را پوشاندند و صدای گریه‌شان بلند شد. در آن اثناء، مردی (كه مردم او را به غیر پدرش، نسبت می‌دادند) پرسید: پدرم كیست؟ رسول خدا جفرمود: «فلانی است». آنگاه این آیه نازل شد: ﴿لَا تَسۡ‍َٔلُواْ عَنۡ أَشۡيَآءَ إِن تُبۡدَ لَكُمۡ تَسُؤۡكُمۡ﴾[المائدة: ۱۰۱] یعنی از چیزهایی كه اگر آشكار گردند، شما را ناراحت می‌كنند، سؤال نكنید».

۱۷۲۰- «عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب قَالَ: كَانَ قَوْمٌ يَسْأَلُونَ رَسُولَ اللَّهِ ج اسْتِهْزَاءً، فَيَقُولُ الرَّجُلُ: مَنْ أَبِي؟ وَيَقُولُ الرَّجُلُ تَضِلُّ نَاقَتُهُ: أَيْنَ نَاقَتِي؟ فَأَنْزَلَ اللَّهُ فِيهِمْ هَذِهِ الآيَةَ ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَسۡ‍َٔلُواْ عَنۡ أَشۡيَآءَ إِن تُبۡدَ لَكُمۡ تَسُؤۡكُمۡ﴾[المائدة: ۱۰۱] . حَتَّى فَرَغَ مِنَ الآيَةِ كُلِّهَا».(بخارى: ۴۶۲۲)

ترجمه: «ابن عباس بمی‌گوید: گروهی به صورت تمسخر، سؤالاتی از رسول الله جمی‌پرسیدند. یكی می‌گفت: پدرم كیست؟ و دیگری كه شترش گم شده بود، می‌پرسید: شترم كجاست؟ آنگاه، خداوند این آیه را در مورد آنان، نازل فرمود: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَسۡ‍َٔلُواْ عَنۡ أَشۡيَآءَ إِن تُبۡدَ لَكُمۡ تَسُؤۡكُمۡ﴾[المائدة: ۱۰۱] . یعنی ای مؤمنان! از چیزهایی كه اگر برایتان، روشن شوند، باعث ناراحتی شما می‌شوند، سؤال نكنید».