باب (۶): کسی که هنگام شلوغی، جایی برای سجده نیابد
۵۶۸- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب قَالَ: كَانَ النَّبِيُّ ج يَقْرَأُ عَلَيْنَا السُّورَةَ فِيهَا السَّجْدَةُ، فَيَسْجُدُ وَنَسْجُدُ حَتَّى مَا يَجِدُ أَحَدُنَا مَوْضِعَ جَبْهَتِهِ».(بخارى: ۱۰۷۹)
ترجمه: «عبد الله بن عمر بمی‌گوید: گاهی كه رسول الله جیكی از سوره‌های دارای سجده را تلاوت مینمود و سجده میكرد، ما نیز همراه ایشان، سجده میكردیم. چه بسا (بخاطر ازدحام) جایی برای نهادن پیشانی بر زمین، پیدا نمی‌كردیم».