باب (۱): نماز بدون وضو، صحیح نیست
۱۱۰- «عَنْ أَبَي هُرَيْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «لا تُقْبَلُ صَلاةُ مَنْ أَحْدَثَ حَتَّى يَتَوَضَّأَ». قَالَ رَجُلٌ مِنْ حَضْرَمَوْتَ: مَا الْحَدَثُ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟ قَالَ: فُسَاءٌ أَوْ ضُرَاطٌ».(بخارى: ۱۳۵)
ترجمه: «از ابوهریره سروایت است كه رسول الله جفرمود: «هركس كه وضویش بشكند تا زمانی كه دوباره وضو نگیرد، هیچ نمازی از وی پذیرفته نمیشود». یكی از اهالی حضرموت پرسید: ای ابوهریره! شكستن وضو یعنی چه؟ گفت: بادی كه از شكم بیرون آید خواه با صدا باشد و خواه بی‌صدا».