باب (۴): این گفتۀ خداوند متعال که می‌فرماید: «و هنگامی که گفتیم: به این قریه، وارد شوید» [بقره: ۵۸]
۱۶۹۵- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «قِيلَ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ: ﴿ٱدۡخُلُواْ ٱلۡبَابَ سُجَّدٗا وَقُولُواْ حِطَّةٞ﴾[البقرة: ۵۸] . فَدَخَلُوا يَزْحَفُونَ عَلَى أَسْتَاهِهِمْ، فَبَدَّلُوا، وَقَالُوا: حِطَّةٌ حَبَّةٌ فِي شَعَرَةٍ»».(بخارى: ۴۴۷۹)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: نبی اكرم جفرمود: «به بنی اسرائیل گفته شد: ﴿ٱدۡخُلُواْ ٱلۡبَابَ سُجَّدٗا وَقُولُواْ حِطَّةٞ﴾[البقرة: ۵۸] . یعنی با فروتنی از دروازه (آن شهر) وارد شوید و بگویید: خدایا! گناهان ما را ببخش. اما آنان با نشیمنگاههایشان خزیده و عقب عقب، وارد شدند و بجای حطه كه به معنی گناهان ما را ببخش، است، گفتند: حطه حبه فی شعره یعنی دانه‌ای در جو».