ترجمه صحیح بخاری

باب (۳۲): دادن زکات به شوهر و یتیمان تحت تکفل خود

۷۳۸- «عَنْ زَيْنَبَ امْرَأَةِ عَبْدِاللَّهِ ب: حَدِيْثُهَا تَقَدَّمَ قّرِيْباً، وَقَالَتْ فِيْ هذِهِ الرِّوَايَةِ: فَانْطَلَقْتُ إِلَى النَّبِيِّ ج، فَوَجَدْتُ امْرَأَةً مِنَ الأَنْصَارِ عَلَى الْبَابِ، حَاجَتُهَا مِثْلُ حَاجَتِي، فَمَرَّ عَلَيْنَا بِلالٌ، فَقُلْنَا سَلِ النَّبِيَّ ج: أَيَجْزِي عَنِّي أَنْ أُنْفِقَ عَلَى زَوْجِي وَأَيْتَامٍ لِي فِي حَجْرِي؟ فَسَأَلَهُ، فَقَالَ: «نَعَمْ لَهَا أَجْرَانِ: أَجْرُ الْقَرَابَةِ، وَأَجْرُ الصَّدَقَةِ»».(بخارى: ۱۴۶۶)

ترجمه: «حدیث زینب، همسر عبدالله بن مسعود ب، قبلاً بیان گردید. در این روایت، علاوه بر آن، می‌گوید: به سوی خانه رسول الله جبراه افتادم. زنی از انصار را كنار دروازه خانه آنحضرت جدیدم كه سؤالی همانند سؤال من، داشت. بلال ساز كنار ما گذشت. به او گفتیم: از رسول خدا جسؤال كن: آیا من می‌توانم صدقه اموال خود را به شوهر و یتیمانی كه تحت تكفلم می‌باشند, بدهم؟ بلال ساز آنحضرت جپرسید. رسول خدا جفرمود: «بلی، اگر به آنان صدقه دهند، دو اجر دارد: اجر خویشاوندی و اجر صدقه»».

۷۳۹- «عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ ل قَالَتْ: قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَلِيَ أَجْرٌ أَنْ أُنْفِقَ عَلَى بَنِي أَبِي سَلَمَةَ؟إِنَّمَا هُمْ بَنِيَّ. فَقَالَ: «أَنْفِقِي عَلَيْهِمْ فَلَكِ أَجْرُ مَا أَنْفَقْتِ عَلَيْهِمْ»».(بخارى: ۱۴۶۷)

ترجمه: «ام سلمه لمی‌گوید: از رسول الله جپرسیدم: اگر به فرزندان ابوسلمه كه فرزندان من هستند، انفاق نمایم، به من پاداش می‌رسد؟ رسول الله جفرمود: «به آنها انفاق كن، زیرا پاداش انفاقت به آنها، به تو خواهد رسید»».