باب (۶۳): این سخن خداوند عز وجل که میفرماید: «دوزخ میگوید: آیا بیشتر از این هم هست؟» [ق:۳۰]
۱۷۵۸- «عَنْ أَنَسٍ س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «يُلْقَى فِي النَّارِ ﴿وَتَقُولُ هَلۡ مِن مَّزِيدٖ﴾[ق: ۳۰] . حَتَّى يَضَعَ قَدَمَهُ، فَتَقُولُ: قَطْ قَطْ»».(بخارى: ۴۸۴۸)
ترجمه: «انس سمیگوید: نبی اكرم جفرمود: «دوزخیان در آتش انداخته میشوند و دوزخ میگوید: آیا بیشتر از این هم هست؟ تا جایی كه خداوند متعال قدماش را در آن میگذارد. آنگاه، دوزخ میگوید: بس است. بس است»».
۱۷۵۹- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «تَحَاجَّتِ الْجَنَّةُ وَالنَّارُ، فَقَالَتِ النَّارُ: أُوثرْتُ بِالْمُتَكَبِّرِينَ وَالْمُتَجَبِّرِينَ، وَقَالَتِ الْجَنَّةُ: مَا لِي لا يَدْخُلُنِي إِلاَّ ضُعَفَاءُ النَّاسِ وَسَقَطُهُمْ. قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لِلْجَنَّةِ: أَنْتِ رَحْمَتِي أَرْحَمُ بِكِ مَنْ أَشَاءُ مِنْ عِبَادِي، وَقَالَ لِلنَّارِ: إِنَّمَا أَنْتِ عَذَابِي أُعَذِّبُ بِكِ مَنْ أَشَاءُ مِنْ عِبَادِي، وَلِكُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهُمَا مِلْؤُهَا، فَأَمَّا النَّارُ فَلا تَمْتَلِئُ حَتَّى يَضَعَ رِجْلَهُ، فَتَقُولُ: قَطْ قَطْ، فَهُنَالِكَ تَمْتَلِئُ وَيُزْوَى بَعْضُهَا إِلَى بَعْضٍ، وَلا يَظْلِمُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ مِنْ خَلْقِهِ أَحَدًا، وَأَمَّا الْجَنَّةُ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ يُنْشِئُ لَهَا خَلْقًا»».(بخارى: ۴۸۵۰)
ترجمه: «ابوهریره سمیگوید: نبی اكرم جفرمود: «بهشت و دوزخ با یكدیگر مجادله كردند. دوزخ گفت: من به جباران و متكبرین، اختصاص داده شدهام. بهشت گفت: مرا چه شده است كه فقط افراد ضعیف و حقیر، وارد من میشوند. خداوند متعال به بهشت گفت: تو رحمت من هستی. بوسیله تو به هر یک از بندگانم كه بخواهم، رحم میكنم. و به دوزخ گفت: همانا تو عذاب من هستی. و بوسیله تو، هر یک از بندگانم را كه بخواهم، عذاب میدهم. و هر دو پُر خواهد شد».
ولی دوزخ پر نمیشود مگر اینكه خداوند پایش را (در آن) بگذارد. آنگاه دوزخ میگوید: بس است. بس است. در این هنگام، دوزخ پر میشود و برخی از قسمتهایش در هم پیچیده میشود. و خداوند عزوجل به احدی از مخلوقاتش، ظلم نمیكند. و برای بهشت، مخلوق دیگری میآفریند»».