ترجمه صحیح بخاری

باب (۴): اجازه خواستن بخاطر نگاه است

۲۰۳۷- «عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ س قَالَ: اطَّلَعَ رَجُلٌ مِنْ جُحْرٍ فِي حُجَرِ النَّبِيِّ ج، وَمَعَ النَّبِيِّ ج مِدْرًى يَحُكُّ بِهِ رَأْسَهُ. فَقَالَ: «لَوْ أَعْلَمُ أَنَّكَ تَنْظُرُ لَطَعَنْتُ بِهِ فِي عَيْنِكَ، إِنَّمَا جُعِلَ الاسْتِئْذَانُ مِنْ أَجْلِ الْبَصَرِ»».(بخارى: ۶۲۴۱)

ترجمه: «سهل بن سعد سمی‌گوید: مردی از سوراخی به داخل یكی از خانه‌های رسول ‏الله جنگاه كرد در حالی كه آنحضرت جچوب نوک تیزی در دست داشت و با آن، سرش را می‌خاراند. پیامبر خدا جفرمود: «اگر می‏دانستم كه تو نگاه می‏كنی، آنرا در چشم ات فرو می‌بردم. زیرا بخاطر نگاه است كه اجازه خواستن, لازم شده است»».