باب (۳): کسی که مسئولیتی را به عهده بگیرد ولی حقش را ادا نکند
۲۱۷۷- «عَنْ مَعْقِلَ بْنَ يَسَارٍ سقَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ ج يَقُولُ: «مَا مِنْ عَبْدٍ اسْتَرْعَاهُ اللَّهُ رَعِيَّةً فَلَمْ يَحُطْهَا بِنَصِيحَةٍ إِلاَّ لَمْ يَجِدْ رَائحَةَ الْجَنَّةِ»».(بخارى: ۷۱۵۰)
ترجمه: «معقل بن یسار سمیگوید: شنیدم که نبی اکرم جمیفرمود: «هر بندهای که خداوند، مسئولیت رعیتی را به او عنایت فرماید و او در نصیحت و خیر خواهی آنان، کوتاهی كند، بوی بهشت به مشاماش نخواهد رسید»».
۲۱۷۸- «وَعَنْهُ سأَيْضاً عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ج أَنَّهُ قَالَ: «مَا مِنْ وَالٍ يَلِي رَعِيَّةً مِنَ الْمُسْلِمِينَ فَيَمُوتُ وَهُوَ غَاشٌّ لَهُمْ إِلاَّ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ»». (بخارى: ۷۱۵۱)
ترجمه: «همچنین از معقل بن یسار سروایت است که رسول اللهجفرمود: «هر فرمانروایی که مسئو لیت گرو هی از مسلمانان را به عهده بگیرد و در حالی بمیرد که به آنان، خیانت کرده است، خداوند بهشت را بر او حرام میگرداند»».