باب (۳۴): پس از غیبت طولانی، شب هنگام و بدون اطلاع، نباید وارد خانه شد
۱۸۴۸- «عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ ب قَالَ: كَانَ النَّبِيُّ ج يَكْرَهُ أَنْ يَأْتِيَ الرَّجُلُ أَهْلَهُ طُرُوقًا». (بخارى:۵۲۴۳)
ترجمه: «جابر بن عبدالله سمی‌گوید: نبی اكرم جناپسند می‌دانست كه شخص، شب هنگام و بدون اطلاع قبلی، نزد خانواده‌اش برود».
۱۸۴۹- «وَعَنْهُ ب: أَنَّ النَّبِيَّ ج قَالَ: «إِذَا دَخَلْتَ لَيْلاً فَلاَ تَدْخُلْ عَلَى أَهْلِكَ حَتَّى تَسْتَحِدَّ الْمُغِيبَةُ، وَتَمْتَشِطَ الشَّعِثَةُ»».(بخارى: ۵۲۴۶)
ترجمه: «جابر بن عبدالله بمی‌گوید: نبی اكرم جفرمود: «اگر شب هنگام، وارد (شهر) شدی، نزد همسرت نرو تا موهای زائد بدن‌اش را بر طرف كند و موهای سرش را شانه زند و سر وسامان دهد»».