باب(۳۶)
۲۷۲- «عن عَائِشَةَ وَعَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ ش قَالا: لَمَّا نَزَلَ بِرَسُولِ اللَّهِ ج، طَفِقَ يَطْرَحُ خَمِيصَةً لَهُ عَلَى وَجْهِهِ، فَإِذَا اغْتَمَّ بِهَا كَشَفَهَا عَنْ وَجْهِهِ، فَقَالَ وَهُوَ كَذَلِكَ: «لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْيَهُودِ وَالنَّصَارَى اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِدَ». يُحَذِّرُ مَا صَنَعُوا».(بخارى:۴۳۵)
ترجمه: «عایشه و عبد الله ابن عباس شمی‌گویند: آنحضرت جدر بیماری وفات، چادرش را بر چهره مباركش انداخت. و هنگامی كه چهره‌اش كاملا پوشیده شد، آن را برداشت و فرمود: «خداوند یهود و نصاری را لعنت كند كه قبور پیامبرانشان را مسجد كردند». راوی می‌گوید: هدف آنحضرت جاین بود كه ما را از اینگونه اعمال، برحذر دارد».