باب (۲۴): علم چگونه از بین می‌رود؟
۷۷- «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ ب قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج يَقُولُ: «إِنَّ اللَّهَ لَا يَقْبِضُ الْعِلْمَ انْتِزَاعًا يَنْتَزِعُهُ مِنَ الْعِبَادِ، وَلَكِنْ يَقْبِضُ الْعِلْمَ بِقَبْضِ الْعُلَمَاءِ، حَتَّى إِذَا لَمْ يُبْقِ عَالِمًا اتَّخَذَ النَّاسُ رُءُوسًا جُهَّالاً، فَسُئِلُوا، فَأَفْتَوْا بِغَيْرِ عِلْمٍ، فَضَلُّوا وَأَضَلُّوا»».(بخارى:۱۰۰)
ترجمه: «عبدالله بن عمرو بن عاص بمی‌گوید: از رسول الله جشنیدم كه فرمود: «خداوند علم را از سینه بندگان خود محو نمی‌كند، بلكه با وفات علما آنرا از بین می‌برد. و وقتی كه علما از بین رفتند، مردم، جاهلان را رهبر خود قرار می‌دهند و مسائل خود را از آنها می‌پرسند. رهبرانشان نیز از روی جهالت، فتوا می‌دهند كه هم خود گمراه میشوند وهم دیگران را به گمراهی می‌كشند»».