ترجمه صحیح بخاری

باب (۱۷): فضیلت کسی که شب، بیدار شود و نماز بخواند

۶۰۵- «عَنْ عُبَادَةَ بْنِ الصَّامِتِ س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «مَنْ تَعَارَّ مِنَ اللَّيْلِ فَقَالَ: لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَلا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَاللَّهُ أَكْبَرُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ، ثُمَّ قَالَ: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي أَوْ دَعَا اسْتُجِيبَ لَهُ، فَإِنْ تَوَضَّأَ وَصَلَّى قُبِلَتْ صَلاتُهُ»». (بخارى: ۱۱۵۴)

ترجمه: «عباده بن صامت سمی‌گوید: نبی اكرم جفرمود: «هركس كه در شب بیدار شود و این دعا، یعنی: (لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَلا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَاللَّهُ أَكْبَرُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ)را بخواند و سپس، بگوید: خدایا! مرا مغفرت كن. یا دعای دیگری نماید، خداوند، اجابت میكند. و اگر (بلند شود و) وضو بگیرد و نماز بخواند، این نماز (بیشتر) به درگاه خدا پذیرفته می‏شود»».

۶۰۶- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س اَنَّهُ قَالَ وَهُوَ يَقُصُّ فِي قَصَصِهِ وَهُوَ يَذْكُرُ رَسُولَ اللَّهِ ج: «إِنَّ أَخًا لَكُمْ لا يَقُولُ الرَّفَثَ». يَعْنِي بِذَلِكَ عَبْدَاللَّهِ بْنَ رَوَاحَة س: وَفِينَا رَسـُولُ اللَّهِ يَتْلـُو كـِتَابَهُ
إِذَا انْشَقَّ مَعْرُوفٌ مِنَ الْفَجْرِ سَاطِـعُ
أَرَانَا الْهُدَى بَعْدَ الْعَمـَى فَقُلـُوبُنَا
بِهِ مُوقـِنَاتٌ أَنَّ مـَا قـَالَ وَاقـِعُ
يَبِيتُ يُجَافِي جَنْبَهُ عَـنْ فِرَاشـِهِ
إِذَا اسْتَثْقَلَتْ بِالْمُشْرِكِينَ الْمَضَاجـعُ
ترجمه: «ابوهریره سدر حالی كه از گذشته تعریف می‌كرد و درباره رسول خدا جسخن می‌گفت، فرمود: برادر شما ؛عبدالله بن رواحه س؛ بیهوده نه سروده است. آنجا كه می‌گوید: در میان ما پیامبری وجود دارد كه هنگام صبح، كتاب خدا را تلاوت می‌كند. و پس از گمراهی، ما را به راه راست هدایت كرد. قلوب ما یقین دارد كه هر چه فرموده است، تحقق پیدا می‌كند. شبها كه مشركان به خواب گران فرو رفته‌اند، آنحضرت جرختخواب را به قصد عبادت خدا، رها می‌سازد». (بخارى: ۱۱۵۵)

۶۰۷- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب قَالَ: رَأَيْتُ عَلَى عَهْدِ النَّبِيِّ ج كَأَنَّ بِيَدِي قِطْعَةَ إِسْتَبْرَقٍ، فَكَأَنِّي لا أُرِيدُ مَكَانًا مِنَ الْجَنَّةِ إِلاَّ طَارَتْ إِلَيْهِ، وَرَأَيْتُ كَأَنَّ اثْنَيْنِ أَتَيَانِي. وَذَكَرَ بَاقِيَ الْحَدِيْثِ وَ قَدْ تَقَدَّمَ».(بخارى: ۱۱۵۶)

ترجمه: «عبد الله بن عمر سمی‌گوید: در زمان رسول الله ج، خواب دیدم كه یک قطعه پارچه ابر یشمی در دست دارم. و بوسیله آن، به هر طرف از بهشت كه اراده می‌نمودم، پرواز می‌كردم. و همچنین، خواب دیدم كه دو نفر نزد من آمدند. وسپس، بقیه حدیثی را كه قبلاً در شماره (۵۸۵) ذكر شد، بیان نمود».