ترجمه صحیح بخاری

باب (۴۸): وداع کردن

۱۲۵۶- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س أَنَّهُ قَالَ: بَعَثَنَا رَسُولُ اللَّهِ ج فِي بَعْثٍ وَقَالَ لَنَا: «إِنْ لَقِيتُمْ فُلانًا وَفُلانًا- «لِرَجُلَيْنِ مِنْ قُرَيْشٍ سَمَّاهُمَا ـ فَحَرِّقُوهُمَا بِالنَّارِ». قَالَ: ثُمَّ أَتَيْنَاهُ نُوَدِّعُهُ حِينَ أَرَدْنَا الْخُرُوجَ، فَقَالَ: «إِنِّي كُنْتُ أَمَرْتُكُمْ أَنْ تُحَرِّقُوا فُلانًا وَفُلانًا بِالنَّارِ وَإِنَّ النَّارَ لا يُعَذِّبُ بِهَا إِلَّا اللَّهُ، فَإِنْ أَخَذْتُمُوهُمَا فَاقْتُلُوهُمَا»».(بخارى: ۲۹۵۴)

ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: رسول الله جكه ما را به یک سریه، اعزام می‌كرد، فرمود: «اگر فلانی و فلانی را دیدید ـ دو نفر از قریش را نام برد ـ آنها را بسوازانید».

راوی می‌گوید: سپس، هنگام حركت، نزد آنحضرت جرفتیم تا ایشان را وداع كنیم. رسول اكرم جفرمود: «من به شما دستور دادم كه فلان و فلان شخص را در آتش، بسوزانید. ولی باید بدانید كه عذاب دادن با آتش، كار خداست. پس اگر آنان را دستگیر نمودید، به قتل برسانید»».