باب (۶۵): بستن زنگوله و مشابه آن، به گردن شتر
۱۲۷۷- «عَنْ أَبِي بَشِيرٍ الأَنْصَارِيِّ س: أَنَّهُ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ج فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ وَالنَّاسُ فِي مَبِيتِهِمْ، فَأَرْسَلَ رَسُولُ اللَّهِ ج رَسُولاً أَنْ لا يَبْقَيَنَّ فِي رَقَبَةِ بَعِيرٍ قِلادَةٌ مِنْ وَتَرٍ أَوْ قِلادَةٌ إِلا قُطِعَتْ». (بخاری: ۳۰۰۵)
ترجمه: «از ابوبشیر انصاری سروایت است كه ایشان در یكی از سفرها، همراه رسول خدا جبود و هنگام شب كه مردم در حال استراحت بودند، رسول الله جشخصی را فرستاد تا اعلام كند كه هیچ قلاده‌ای در گردن شتری باقی نماند مگر اینكه قطع شود».