باب (۱۵): سخت گیری ومبالغه در عبادت، مکروه است
۶۰۳- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س قَالَ: دَخَلَ النَّبِيُّ ج، فَإِذَا حَبْلٌ مَمْدُودٌ بَيْنَ السَّارِيَتَيْنِ، فَقَالَ: «مَا هَذَا الْحَبْلُ»؟ قَالُوا: هَذَا حَبْلٌ لِزَيْنَبَ، فَإِذَا فَتَرَتْ تَعَلَّقَتْ بِهِ. فَقَالَ النَّبِيُّ ج: «لا، حُلُّوهُ، لِيُصَلِّ أَحَدُكُمْ نَشَاطَهُ، فَإِذَا فَتَرَ فَلْيَقْعُدْ»».(بخارى:۱۱۵۰)
ترجمه: «انس بن مالک سمی‌گوید: روزی، رسول الله جوارد مسجد شد. ناگهان چشمش به ریسمانی افتاد كه میان دو ستون مسجد، بسته شده است. فرمود: «این ریسمان، چیست»؟ مردم گفتند: آنرا زینب لبسته است. هر وقت، از خواندن نماز، خسته میشود، آن را می‌گیرد و(به كمک آن، به نماز، ادامه میدهد). رسول الله جفرمود:« خیر. (نیازی نیست) آن را باز كنید. تا زمانیكه شما بانشاط هستید، نماز بخوانید. و هرگاه، خسته شدید، بنشینید»».