ترجمه صحیح بخاری

باب (۴۸): براه افتادن هنگام گرمی هوا، در روز عرفه

۸۲۴- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب: أَنَّهُ أتى يَوْمَ عَرَفَةَ، حِينَ زَالَتِ الشَّمْسُ، فَصَاحَ عِنْدَ سُرَادِقِ الْحَجَّاجِ، فَخَرَجَ وَعَلَيْهِ مِلْحَفَةٌ مُعَصْفَرَةٌ، فَقَالَ: مَا لَكَ يَا أَبَا عَبْدِالرَّحْمَنِ؟ فَقَالَ: الرَّوَاحَ إِنْ كُنْتَ تُرِيدُ السُّنَّةَ، قَالَ: هَذِهِ السَّاعَةَ؟ قَالَ: نَعَمْ، قَالَ: فَأَنْظِرْنِي حَتَّى أُفِيضَ عَلَى رَأْسِي ثُمَّ أَخْرُجُ، فَنَزَلَ حَتَّى خَرَجَ الْحَجَّاجُ، فَقَالَ لَهُ سَالِمُ بْنُ عَبْدِاللهِ ـ وَكَانَ مَعَ أَبِيْهِ ـ: إِنْ كُنْتَ تُرِيدُ السُّنَّةَ فَاقْصُرِ الْخُطْبَةَ، وَعَجِّلِ الْوُقُوفَ، فَجَعَلَ يَنْظُرُ إِلَى عَبْدِاللَّهِ، فَلَمَّا رَأَى ذَلِكَ عَبْدُاللَّهِ قَالَ: صَدَقَ. وَكَانَ عَبْدُالْمَلِكِ قَدْ كَتَبَ إِلَى الْحَجَّاجِ أنْ لا يُخَالِفَ ابْنَ عُمَرَ فِي الْحَجِّ». (بخارى:۱۶۶۰)

ترجمه: «ابن عمر بهنگام زوال آفتاب روز عرفه، كنار خیمه حجاج آمد و با صدای بلند او را صدا زد. حجاج در حالی كه چادری زرد رنگ به خود پیچیده بود، از خیمه بیرون آمد و گفت: ای ابو عبدالرحمن! چه خبر است؟ ابن عمر بگفت: اگر میخواهی به سنت رسول ‏الله جعمل كنی، باید به موقف برویم. حَجّاج گفت: اكنون برویم؟ ابن عمر سگفت: بلی. حَجّاج گفت: اندكی مهلت ده تا غسل كنم سپس، خارج شوم. ابن عمر بمنتظر ماند تا او بیرون آمد. سالم بن عبد الله كه همراه پدرش بود، به حجاج گفت: اگر می‏خواهی مطابق سنت رسول ‏الله جعمل كنی، خطبه را كوتاه بخوان و برای وقوف، عجله كن. حجاج به عبدالله بن عمر، نگاه كرد. او گفت: سالم، درست می‏گوید. گفتنی است كه عبدالملک (خلیفه وقت) نامه‌ای به حجاج، نوشته و از وی خواسته بودكه در احكام حج با عبدالله بن عمر بمخالفت نكند».