ترجمه صحیح بخاری

باب (۲): پرداخت دَین

۱۰۹۲- «عَنْ أَبِي ذَرٍّ س قَالَ: كُنْتُ مَعَ النَّبِيِّ ج فَلَمَّا أَبْصَرَ يَعْنِي أُحُدًا قَالَ: «مَا أُحِبُّ أَنَّهُ تَحَوَّلَ لِي ذَهَبًا يَمْكُثُ عِنْدِي مِنْهُ دِينَارٌ فَوْقَ ثَلاثٍ إِلاَّ دِينَارًا أُرْصِدُهُ لِدَيْنٍ» ثُمَّ قَالَ: «إِنَّ الأَكْثَرِينَ هُمُ الأَقَلُّونَ إِلاَّ مَنْ قَالَ بِالْمَالِ هَكَذَا وَهَكَذَا وَقَلِيلٌ مَا هُمْ» وَقَالَ: «مَكَانَكَ» وَتَقَدَّمَ غَيْرَ بَعِيدٍ فَسَمِعْتُ صَوْتًا فَأَرَدْتُ أَنْ آتِيَهُ، ثُمَّ ذَكَرْتُ قَوْلَهُ: «مَكَانَكَ حَتَّى آتِيَكَ» فَلَمَّا جَاءَ قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ الَّذِي سَمِعْتُ أَوْ قَالَ: الصَّوْتُ الَّذِي سَمِعْتُ، قَالَ: «وَهَلْ سَمِعْتَ؟» قُلْتُ: نَعَمْ. قَالَ: «أَتَانِي جِبْرِيلُ ÷ فَقَالَ: مَنْ مَاتَ مِنْ أُمَّتِكَ لا يُشْرِكُ بِاللَّهِ شَيْئًا دَخَلَ الْجَنَّةَ، قُلْتُ: وَإِنْ فَعَلَ كَذَا وَكَذَا؟ قَالَ: نَعَمْ»». (بخارى:۲۳۸۸)

ترجمه: «ابوذر سمی‌گوید: با رسول ‏الله جبودم. پس هنگامی كه چشم رسول خدا جبه (كوه) احد افتاد، فرمود: «اگر این كوه، برای من تبدیل به طلا شود، دوست ندارم یک دینار از آن، بیش از سه روز، در خانه من بماند. مگر دیناری كه آن را برای پرداخت وام، نگه داشته باشم». سپس، فرمود: «كسانی كه مال بیشتری دارند، ثواب و اجر كمتری دریافت می‌كنند. مگر كسانی كه آنرا اینگونه و اینگونه و اینگونه در راه خدا انفاق نمایند (و با بردن دستها به جلو و راست و چپ، حالت انفاق را نشان داد) و چنین كسانی هم اندک اند». آنگاه، رسول خدا جبه من گفت: «سر جایت بایست». و خودش كمی جلوتر رفت. سپس، صدایی بگوشم رسید. خواستم بطرف صدا بروم. اما سخن رسول خدا جكه فرموده بود: «سرجایت بایست تا برگردم»، به یادم آمد. هنگامی كه رسول خدا جآمد، گفتم: ای رسول خدا! صدایی كه شنیدم .... رسول خدا ج(سخن مرا قطع كرد و) فرمود: «آیا صدایی شنیدی»؟ گفتم: بلی. فرمود: «جبرئیل ÷نزد من آمد و گفت: هر كس از اُمتیان ات بمیرد در حالی كه به خدا شرک نورزیده باشد، وارد بهشت می‌شود». پرسیدم: و اگرچه فلان و فلان گناه را هم انجام داده باشد؟ فرمود: «بلی»».