باب (۵): این گفتۀ خداوند متعال که می‌فرماید: و در کتاب (قرآن) از اسماعیل یاد کن. آن کسی که در وعده‌هایش، صادق بود
۱۴۰۴- «عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الاكْوَعِ س قَالَ: مَرَّ النَّبِيُّ ج عَلَى نَفَرٍ مِنْ أَسْلَمَ يَنْتَضِلُونَ، فَقَالَ رَسُولُ الله ج: «ارْمُوا بَنِي إِسْمَاعِيلَ، فَإِنَّ أَبَاكُمْ كَانَ رَامِيًا، ارْمُوا وَأَنَا مَعَ بَنِي فُلانٍ». قَالَ: فَأَمْسَكَ أَحَدُ الْفَرِيقَيْنِ بِأَيْدِيهِمْ. فَقَالَ رَسُولُ الله ج: «مَا لَكُمْ لا تَرْمُونَ»؟ فَقَالُوا: يَا رَسُولُ الله، نَرْمِي وَأَنْتَ مَعَهُمْ؟ قَالَ: «ارْمُوا وَأَنَا مَعَكُمْ كُلِّكُمْ«».(بخاری: ۳۳۷۳)
ترجمه: «سلمه بن اكوع سمی‌گوید: نبی اكرم جاز كنار چند تن از قبیله اسلم گذشت كه تیر اندازی می‌كردند. رسول خدا جفرمود:: «ای فرزندان اسماعیل! تیر‌اندازی كنید زیرا پدر شما (اسماعیل) تیر‌انداز بود. تیر‌اندازی كنید و من نیز با فرزندان فلانی هستم». راوی می‌گوید: با شنیدن این سخن، یكی از آن دو گروه، از تیر‌اندازی خوداری كرد. رسول خدا جفرمود: «چرا تیر‌اندازی نمی‌كنید»؟ گفتند: ای رسول خدا! چگونه تیر‌اندازی كنیم در حالی كه شما با آنان هستید؟ پیامبر اكرم جفرمود: «تیر‌اندازی كنید و من با همه شما هستم»».