باب (۲۸): دربارۀ حوض (کوثر)
۲۱۰۸- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عَمْرٍو ب قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «حَوْضِي مَسِيرَةُ شَهْرٍ، مَاؤُهُ أَبْيَضُ مِنَ اللَّبَنِ، وَرِيحُهُ أَطْيَبُ مِنَ الْمِسْكِ، وَكِيزَانُهُ كَنُجُومِ السَّمَاءِ، مَنْ شَرِبَ مِنْهَا فَلا يَظْمَأُ أَبَدًا»». (بخارى: ۶۵۷۹)
ترجمه: «عبدالله بن عمرو بمیگوید: نبی اکرم جفرمود: «حوض من به اندازه مسافت یک ماه راه است. آبش، سفیدتر از شیر، و بویش، خوشبوتر از مشک و پارچهایش به اندازه ستارگان آسمان است. هرکس از آن پارچها، آب بنوشد، هرگز تشنه نخواهد شد»».
۲۱۰۹- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «أَمَامَكُمْ حَوْضٌ كَمَا بَيْنَ جَرْبَاءَ وَأَذْرُحَ»».(بخارى: ۶۵۷۷)
ترجمه: «ابن عمر بمیگوید: نبی اکرم جفرمود: «پیش روی شما حوضی وجود دارد که به اندازه مسافت میان دو روستای جَرباء و أذرُح است»». (برخی گفتهاند: جرباء و أذرح دو روستا در شاماند که فاصله میان آنها سه شبانه روز، راه است).
۲۱۱۰- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ t: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «إِنَّ قَدْرَ حَوْضِي كَمَا بَيْنَ أَيْلَةَ وَصَنْعَاءَ مِنَ الْيَمَنِ، وَإِنَّ فِيهِ مِنَ الأَبَارِيقِ كَعَدَدِ نُجُومِ السَّمَاءِ»».(بخارى: ۶۵۸۰)
ترجمه: «انس بن مالک سمیگوید: رسول الله جفرمود: «بزرگی حوض من به اندازه مسافت میان أیله و صنعای یمن، و تعداد پارچهای آن، به اندازه ستارگان آسمان است»».
۲۱۱۱- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ سعَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «بَيْنَا أَنَا قَائمٌ إِذَا زُمْرَةٌ، حَتَّى إِذَا عَرَفْتُهُمْ خَرَجَ رَجُلٌ مِنْ بَيْنِي وَبَيْنِهِمْ، فَقَالَ: هَلُمَّ، فَقُلْتُ: أَيْنَ؟ قَالَ: إِلَى النَّارِ وَاللَّهِ، قُلْتُ: وَمَا شَأْنُهُمْ؟ قَالَ: إِنَّهُمُ ارْتَدُّوا بَعْدَكَ عَلَى أَدْبَارِهِمُ الْقَهْقَرَى، ثُمَّ إِذَا زُمْرَةٌ حَتَّى إِذَا عَرَفْتُهُمْ، خَرَجَ رَجُلٌ مِنْ بَيْنِي وَبَيْنِهِمْ، فَقَالَ: هَلُمَّ، قُلْتُ: أَيْنَ؟ قَالَ: إِلَى النَّارِ وَاللَّهِ، قُلْتُ: مَا شَأْنُهُمْ؟ قَالَ: إِنَّهُمُ ارْتَدُّوا بَعْدَكَ عَلَى أَدْبَارِهِمُ الْقَهْقَرَى، فَلا أُرَاهُ يَخْلُصُ مِنْهُمْ إِلاَّ مِثْلُ هَمَلِ النَّعَمِ»».(بخارى: ۶۵۸۷)
ترجمه: «ابوهریره سروایت میکندکه نبی اکرم جفرمود: «در حالی که (کنار حوض) ایستادهام، ناگهان چشمام به گروهی میافتد و آنها را میشناسم. در این هنگام، مردی از میان من و آنان، بیرون میآید و (به آنان) میگوید: بیایید. من میگویم: کجا؟ میگوید: به خدا سوگند كه بسوی آتش. میگویم: آنان چكار كردهاند؟ میگوید: آنها بعد از تو به پشت سرشان برگشتند و مرتد شدند. سپس ناگهان، گرو هی دیگر، آشکار میشود و هنگامی که آنها را میشناسم، مردی از میان من و آنان بیرون میآید و (به آنان) میگوید: بیایید. میگویم: کجا؟ میگوید: سو گند به خدا که بسوی آتش. میگویم: چکار کردهاند؟ میگوید: آنان بعد از تو به پشت سرشان برگشتند و مرتد شدند. فکر نمیکنم که از میان آنان، جز افراد كمی که به اندازه تعداد شتران سرگردان هستند، کسی نجات پیدا کند»».
۲۱۱۲- «عَنْ حَارِثَةَ بْنِ وَهْبٍ سقَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ ج وَذَكَرَ الْحَوْضَ فَقَالَ: «كَمَا بَيْنَ الْمَدِينَةِ وَصَنْعَاءَ»».(بخارى: ۶۵۹۱)
ترجمه: «حارثه بن و هب سمیگوید: شنیدم که نبی اکرم جسخن از حوض به میان آورد و فرمود: «به اندازه مسافت میان مدینه و صنعاء است»».