باب (۷): وکالت در اجرای حدود
۱۰۶۱- «عَنْ عُقْبَةَ بْنِ الْحَارِثِ س قَالَ: جِيءَ بِالنُّعَيْمَانِ أَوِ: ابْنِ النُّعَيْمَانِ شَارِبًا فَأَمَرَ رَسُولُ اللَّهِ ج مَنْ كَانَ فِي الْبَيْتِ أَنْ يَضْرِبُوه قَالَ: فَكُنْتُ أَنَا فِيمَنْ ضَرَبَهُ فَضَرَبْنَاهُ بِالنِّعَالِ وَالْجَرِيدِ».(بخارى: ۲۳۱۶)
ترجمه: «عقبه بن حارث سمی‌گوید: نُعیمان یا فرزندش را در حالی كه شراب نوشیده بود، آوردند. رسول الله جبه اهل خانه امر فرمود تا او را كتك بزنند. من نیز جزو كسانی بودم كه او را كتك زدند. پس ما با كفش و شاخههای درخت خرما، او را زدیم».