باب (۱۴): اذان روز جمعه
۵۰۲- «عَنِ السَّائِبِ بْنِ يَزِيدَ س قَالَ: كَانَ النِّدَاءُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ أَوَّلُهُ إِذَا جَلَسَ الإِمَامُ عَلَى الْمِنْبَرِ عَلَى عَهْدِ النَّبِيِّ ج وَأَبِي بَكْرٍ وَعُمَرَ ب، فَلَمَّا كَانَ عُثْمَانُ س وَكَثُرَ النَّاسُ زَادَ النِّدَاءَ الثَّالِثَ عَلَى الزَّوْرَاءِ».(بخارى:۹۱۲)
ترجمه: «سائب بن یزید سمی‌گوید: در زمان رسول الله ج، ابوبكرسو عمرساذان جمعه همان اذان اوّل بود كه جلوی منبر گفته می‌شد آنهم وقتی كه امام برای ایراد خطبه، بالای منبر میرفت. امّا در زمان خلافت عثمان سوقتی جمعیت زیاد شد، اذان سوّم بالای زوراءِ گفته شد و اضافه گردید».