ترجمه صحیح بخاری

باب(۹۱) :فرض ادای خُمس

۱۳۰۵- «عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ س قَالَ: قال رَسُولُ اللَّهِ ج: «لا نُورَثُ مَا تَرَكْنَا صَدَقَةٌ». وكَانَ يُنْفِقُ مِنْ مَالِ الْفَيءِ الَّذِيْ أَفَاءَ الله ُعَلَيْهِ عَلَى أَهْلِهِ نَفَقَةَ سَنَتِهِمْ، ثُمَّ يَأْخُذُ مَا بَقِيَ فَيَجْعَلُهُ مَجْعَلَ مَالِ اللَّهِ، ثُمَّ قَالَ لِمَنْ حَضَرَهُ مِنَ‏الصَّحَابَةِ: أَنْشُدُكُمْ بِاللَّهِ الَّذِي بِإِذْنِهِ تَقُومُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ، هَلْ تَعْلَمُونَ ذلك؟ قالوا: نعم. وَكَانَ فِي الْمَجْلِسِ عُثْمَانُ وَعَبْدُالرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ وَالزُّبَيْرُ وَسَعْدُ بْنُ أَبِي وَقَّاصٍ. وَذَكَرَ حَدِيْثَ عَلِيٍّ وَعَبَّاسٍ وَ مُنَازَعَتَهُمَا وَ لَيْسَ الإتْيَانُ بِهِِ فِي شَرْطِنَا».(بخارى: ۳۰۹۴)

ترجمه: «عمر بن خطاب سمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «از ما ارث برده نمی‌شود. آنچه ما باقی می‌گذاریم، صدقه است». و آنحضرت جاز مال فئ (مالی كه بدون جنگ از كفار بدست می‌آید) كه خداوند به ایشان عنایت كرده بود، نفقه یک سال خانواده‌اش را جدا می‌كرد و باقیمانده آنرا در بیت المال می‌گذاشت. سپس عمر بن خطاب سبه صحابه‌ای كه در آنجا حضور داشتند، گفت: شما را به خدایی كه آسمان و زمین به اجازه او استوارند، سوگند می‌دهم آیا این مطلب را می‌دانید؟ گفتند: بلی.

قابل ذكر است كه در آن مجلس، عثمان، ‌عبد الرحمن بن عوف، زبیر و سعد بن ‌ابی وقاص، حضور داشتند.

سپس راوی اختلاف میان علی و عباس برا در مورد فئ ذكر كرد كه آوردن آن در اینجا ضرورتی ندارد».