باب (۲۱): تکبیرگفتن برای رکوع
۴۴۴- «عَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ س: أَنَّهُ صَلَّى مَعَ عَلِيٍّ س بِالْبَصْرَةِ فَقَالَ: ذَكَّرَنَا هَذَا الرَّجُلُ صَلاةً كُنَّا نُصَلِّيهَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ج فَذَكَرَ أَنَّهُ كَانَ يُكَبِّرُ كُلَّمَا رَفَعَ وَكُلَّمَا وَضَعَ».(بخارى:۷۸۴)
ترجمه: «از عمران بن حصین سروایت است كه وی روزی پشت سر علی سدر شهر بصره، نماز خواند و گفت: این مرد، ما را به یاد نماز خواندن رسول الله جانداخت. چرا كه آنحضرت جهنگام هر برخاستن و فرود آمدن، تكبیر میگفت».