باب (۱): چه کسی برای حسن سلوک و برخورد خوب، از دیگران مستحق‌تراست؟
۱۹۸۴- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ج فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَنْ أَحَقُّ النَّاسِ بِحُسْنِ صَحَابَتِي؟ قَالَ: «أُمُّكَ». قَالَ: ثُمَّ مَنْ؟ قَالَ: «ثُمَّ أُمُّكَ». قَالَ: ثُمَّ مَنْ؟ قَالَ: «ثُمَّ أُمُّكَ». قَالَ: ثُمَّ مَنْ؟ قَالَ: «ثُمَّ أَبُوكَ»».(بخارى: ۵۹۷۱)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: شخصی نزد رسول الله جآمد و گفت: چه كسی برای خوش رفتاری من از دیگران، مستحق‌تر است؟ فرمود: «مادرت». گفت: سپس چه كسی؟ فرمود: «مادرت». گفت: بعد از او چه كسی؟ فرمود: «باز هم مادرت». پرسید: پس از او چه كسی؟ فرمود: «بعد از او پدرت»».