باب (۵): اگر کسی بگوید: کارهای نخلستان را انجام بده و شریک محصول آن، باش
۱۰۶۶- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: قَالَتِ الأَنْصَارُ لِلنَّبِيِّ ج: اقْسِمْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ إِخْوَانِنَا النَّخِيلَ، قَالَ: «لا». فَقَالُوا: تَكْفُونَا الْمَئُونَةَ وَنَشْرَكْكُمْ فِي الثَّمَرَةِ. قَالُوا: سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا». (بخارى: ۲۳۲۵)
ترجمه: «از ابوهریره سروایت است كه: انصار به نبی اكرم جگفتند: نخلستانها را میان ما و برادران مهاجرمان، تقسیم كن. رسول الله جفرمود: «خیر». سپس، انصار به مهاجرین گفتند: شما در باغها كار كنید ما نیز شما را در محصولات آن، شریک خواهیم كرد. مهاجرین گفتند: این پیشنهاد را میپذیریم».
۱۰۶۷- «عَنْ رَافِعِ بْنِ خَدِيجٍ س قَالَ: كُنَّا أَكْثَرَ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مُزْدَرَعًا، كُنَّا نُكْرِي الأَرْضَ بِالنَّاحِيَةِ مِنْهَا مُسَمًّى لِسَيِّدِ الأَرْضِ، قَالَ: فَمِمَّا يُصَابُ ذَلِكَ وَتَسْلَمُ الأَرْضُ وَمِمَّا يُصَابُ الأَرْضُ وَيَسْلَمُ ذَلِكَ، فَنُهِينَا، وَأَمَّا الذَّهَبُ وَالْوَرِقُ فَلَمْ يَكُنْ يَوْمَئِذٍ».(بخارى: ۲۳۲۷)
ترجمه: «رافع بن خدیج سمیگوید: ما در میان مردم مدینه، بیشتر از همه، زمین كشاورزی داشتیم. و زمینهایمان را در برابر قطعه معینی، به اجاره میدادیم. (بدین معنی كه قطعه خاصی را برای ما، كشت كنند. و بقیه را برای خود، بكارند). راوی میگوید: چه بسا، آن قطعه معین، دچار آفت میشد و باقیمانده زمین، سالم میماند. و چه بسا كه زمین، دچار آفت میشد و آن قطعه معین، سالم میماند. (رسول خدا ج) ما را این كار، منع فرمود. گفتنی است كه اجاره دادن در برابر طلا و نقره، در آن زمان، رواج نداشت».