باب (۶): این گفتۀ خدای عز وجل که میفرماید: «وگفتند: خداوند، فرزندی برای خود، برگزیده است، حال آنکه او پاک است» [بقره: ۱۱۶]
۱۶۹۷- «عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «قَالَ اللَّهُ: كَذَّبَنِي ابْنُ آدَمَ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ ذَلِكَ، وَشَتَمَنِي وَلَمْ يَكُنْ لَهُ ذَلِكَ، فَأَمَّا تَكْذِيبُهُ إِيَّايَ فَزَعَمَ أَنِّي لا أَقْدِرُ أَنْ أُعِيدَهُ كَمَا كَانَ، وَأَمَّا شَتْمُهُ إِيَّايَ فَقَوْلُهُ لِي وَلَدٌ، فَسُبْحَانِي أَنْ أَتَّخِذَ صَاحِبَةً أَوْ وَلَدًا»».(بخارى: ۴۴۸۲)
ترجمه: «از ابن عباس بروایت است كه نبی اكرم جگفت: خداوند فرمود: «فرزند آدم مرا تكذیب كرد و این كار، شایسته او نبود. و فرزند آدم مرا دشنام داد حال آنكه این كار، شایسته او نبود. اما تكذیب، این است كه میگوید: من نمیتوانم دوباره او را زنده كنم. و دشناماش این است كه میگوید: من، فرزند دارم در حالی كه من از داشتن زن و فرزند، پاک و منزه هستم»».