ترجمه صحیح بخاری

باب (۲): حلال و حرام آشکارند و در میان آنها، امور مشتبهی وجود دارد

۹۷۷- «عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ س قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «الْحَلالُ بَيِّنٌ وَالْحَرَامُ بَيِّنٌ، وَبَيْنَهُمَا أُمُورٌ مُشْتَبِهَةٌ، فَمَنْ تَرَكَ مَا شُبِّهَ عَلَيْهِ مِنَ الإِثْمِ، كَانَ لِمَا اسْتَبَانَ أَتْرَكَ، وَمَنِ اجْتَرَأَ عَلَى مَا يَشُكُّ فِيهِ مِنَ الإِثْمِ أَوْشَكَ أَنْ يُوَاقِعَ مَا اسْتَبَانَ، وَالْمَعَاصِي حِمَى اللَّهِ، مَنْ يَرْتَعْ حَوْلَ الْحِمَى يُوشِكُ أَنْ يُوَاقِعَهُ»». (بخارى: ۲۰۵۱)

ترجمه: «نعمان بن بشیر سمی‌گوید: نبی ‏اكرم جفرمود: «حلال روشن است و حرام نیز روشن است. اما در میان حلال و حرام، امور مشتبهی وجود دارد. پس هر كس از گناهان مشتبه دوری جوید، بطریق اولی از گناهان آشكار، دوری خواهد جست. اما كسی كه به ارتكاب گناهان مشتبه، جرأت نماید، دیری نمی‌گذرد كه مرتكب گناهان آشكار خواهد شد. گناهان بمثابه حریم ممنوعه الله هستند. هر كس، در محدوده چراگاه كسی، گله‌اش را بچراند، بیم آن می‌رود كه گوسفندانش وارد حریم او شوند»».