باب (۳۲): کراهیت سجده گاه قرار دادن قبور
۶۶۵- «عَنْ عَائِشَةَ ل عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ فِي مَرَضِهِ الَّذِي مَاتَ فِيهِ: «لَعَنَ اللَّهُ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِدَ». قَالَتْ: وَلَوْلا ذَلِكَ لأَبْرَزُوا قَبْرَهُ غَيْرَ أَنِّي أَخْشَى أَنْ يُتَّخَذَ مَسْجِدًا».(بخارى:۱۳۳۰)
ترجمه: «عایشه لمی‌گوید: رسول الله جدر بیماری وفات خود، فرمود: «خداوند یهود و نصارا را لعنت كند، آنان قبور انبیای خود را مسجد قرار دادند». عایشه لمی‌گوید: اگر این احتمال وجود نمی‌نداشت، قبر رسول الله جرا آشكار می‌كردند (یعنی در حجره قرار نمی‌دادند). ولی می‌ترسم كه مردم آنرا مسجد قرار دهند».