باب (۱۱): اجازه دادن به خادم برای دادن صدقه
۷۱۴- «عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «إِذَا أَنْفَقَتِ الْمَرْأَةُ مِنْ طَعَامِ بَيْتِهَا، غَيْرَ مُفْسِدَةٍ، كَانَ لَهَا أَجْرُهَا بِمَا أَنْفَقَتْ، وَلِزَوْجِهَا أَجْرُهُ بِمَا كَسَبَ، وَلِلْخَازِنِ مِثْلُ ذَلِكَ، لا يَنْقُصُ بَعْضُهُمْ أَجْرَ بَعْضٍ شَيْئًا»».(بخارى: ۱۴۲۵)
ترجمه: «عایشه لنقل می‌كند كه رسول اكرمجفرمود: «هرگاه، زنی بدون اسراف، چیزی از مال شوهرش را صدقه كند، به او ثواب انفاق و به شوهرش، ثواب كسب آن می‌رسد. و خادم و خزانه دار نیز در صورت انفاق, چنین وضعی دارند. و هیچكدام از ثواب دیگری نمی‌كاهد»».