ترجمه صحیح بخاری

باب (۳۴): سخن از زید بن عمرو بن نفیل

۱۵۵۹- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عُمَرَ ب: أَنَّ النَّبِيَّ ج لَقِيَ زَيْدَ بْنَ عَمْرِو بْنِ نُفَيْلٍ بِأَسْفَلِ بَلْدَحٍ قَبْلَ أَنْ يَنْزِلَ عَلَى النَّبِيِّ ج الْوَحْيُ، فَقُدِّمَتْ إِلَى النَّبِيِّ ج سُفْرَةٌ، فَأَبَى أَنْ يَأْكُلَ مِنْهَا، ثُمَّ قَالَ زَيْدٌ: إِنِّي لَسْتُ آكُلُ مِمَّا تَذْبَحُونَ عَلَى أَنْصَابِكُمْ، وَلا آكُلُ إِلاَّ مَا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ، وَأَنَّ زَيْدَ بْنَ عَمْرٍو كَانَ يَعِيبُ عَلَى قُرَيْشٍ ذَبَائِحَهُمْ، وَيَقُولُ: الشَّاةُ خَلَقَهَا اللَّهُ، وَأَنْزَلَ لَهَا مِنَ السَّمَاءِ الْمَاءَ، وَأَنْبَتَ لَهَا مِنَ الأَرْضِ، ثُمَّ تَذْبَحُونَهَا عَلَى غَيْرِ اسْمِ اللَّهِ، إِنْكَارًا لِذَلِكَ، وَإِعْظَامًا لَهُ».(بخارى: ۳۸۲۶)

ترجمه: «عبدالله بن عمر بمی‌گوید: قبل از اینكه بر نبی اكرم جوحی نازل شود، با زید بن عمرو بن نفیل در قسمت پایین «بلاح» ملاقات كرد. سپس، سفره غذایی برای رسول خدا جآوردند. آنحضرت جاز خوردن آن، امتناع ورزید. زید گفت: من هم از آنچه شما برای بت‌هایتان ذبح می‌كنید، نمی‌خورم و فقط گوشتی را می‌خورم كه نام خدا بر آن، گرفته شده باشد. راوی می‌گوید: زید بن عمرو بر ذبیحه‌های قریش، عیب می‌گرفت، كار آنان را زشت و گناهی بزرگ می‌دانست و می‌گفت: گوسفند را خدا آفریده است و از آسمان، برایش آب نازل كرده است و از زمین برایش، گیاه رویانیده است. آنگاه، شما آنرا بنام غیر خدا، ذبح می‌كنید».