باب (۴۷): نامه‌های نبی اکرم ج به کِسری و قیصر
۱۶۸۰- «عَنْ أَبِي بَكْرَةَ س قَالَ: لَقَدْ نَفَعَنِي اللَّهُ بِكَلِمَةٍ سَمِعْتُهَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِج أَيَّامَ الْجَمَلِ، بَعْدَ مَا كِدْتُ أَنْ أَلْحَقَ بِأَصْحَابِ الْجَمَلِ فَأُقَاتِلَ مَعَهُمْ، قَالَ: لَمَّا بَلَغَ رَسُولَ اللَّهِ ج أَنَّ أَهْلَ فَارِسَ قَدْ مَلَّكُوا عَلَيْهِمْ بِنْتَ كِسْرَى، قَالَ: «لَنْ يُفْلِحَ قَوْمٌ وَلَّوْا أَمْرَهُمُ امْرَأَةً»».(بخارى: ۴۴۲۵)
ترجمه: «ابوبكره سمی‌گوید: خداوند، سخنی را كه از رسول الله جشنیده بودم بعد از اینكه می‌خواستم به اصحاب جمل، ملحق شوم و در كنار آنان، بجنگم، برایم مفید گردانید. هنگامی كه به رسول الله جخبر رسید كه مردم فارس، دختر كسری را به عنوان پادشاه خود، تعیین كرده‌اند، فرمود: «قومی كه زمام امورش را به دست زنی بسپارد، هرگز رستگار نخواهد شد»».