باب (۲۷): کسی که در اسلام و جاهلیت به نیاکانش نسبت داده شده است
۱۴۵۴- «عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب قَالَ: لَمَّا نَزَلَتْ: ﴿وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ ٢١٤﴾[الشعراء: ۲۱۴] . جَعَلَ النَّبِيُّ ج يُنَادِي: «يَا بَنِي فِهْرٍ، يَا بَنِي عَدِيٍّ بِبُطُونِ قُرَيْشٍ»».(بخارى: ۳۵۳۱)
ترجمه: «ابن عباس بمی‌گوید: هنگامی كه آیه: ﴿وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ ٢١٤﴾[الشعراء: ۲۱۴] . یعنی خویشاوندان نزدیک ات را از عذاب خدا بترسان، نازل شد، رسول اكرم جچنین ندا می‌داد: «ای بنی فهر! ای بنی عدی!» یعنی تیره‌های قبیله قریش را نام می‌برد».