باب (۱۳): کافری که مسلمانی را کشته، سپس ایمان می‌آورد و بر دین، استقامت می‌کند و کشته می‌شود
۱۲۰۸- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «يَضْحَكُ اللَّهُ إِلَى رَجُلَيْنِ يَقْتُلُ أَحَدُهُمَا الآخَرَ يَدْخُلانِ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُ هَذَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلُ ثُمَّ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَى الْقَاتِلِ فَيُسْتَشْهَدُ»».(بخارى: ۲۸۲۶)
ترجمه: «ابوهریره سروایت می‌كند كه رسول الله جفرمود: «خداوند به دو نفری كه یكی دیگری را به قتل می‌رساند و هر دو وارد بهشت می‌شوند، می‌خندد. بدین معنی كه یكی در راه خدا می‌جنگد و (بوسیله دیگری) كشته می‌شود. سپس، خداوند، توبه قاتل را می‌پذیرد و او نیز به شهادت می‌رسد» (در نتیجه، هر دو وارد بهشت می‌شوند)».
۱۲۰۹- «وَعَنْهُ س قَالَ: أَتَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج وَهُوَ بِخَيْبَرَ بَعْدَ مَا افْتَتَحُوهَا، فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَسْهِمْ لِي، فَقَالَ بَعْضُ بَنِي سَعِيدِ بْنِ الْعَاصِ: لا تُسْهِمْ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ. فَقَالَ أَبُو هُرَيْرَةَ: هَذَا قَاتِلُ ابْنِ قَوْقَلٍ، فَقَالَ ابْنُ سَعِيدِ بْنِ الْعَاصِ: وَاعَجَبًا لِوَبْرٍ تَدَلَّى عَلَيْنَا مِنْ قَدُومِ ضَأْنٍ يَنْعَى عَلَيَّ قَتْلَ رَجُلٍ مُسْلِمٍ أَكْرَمَهُ اللَّهُ عَلَى يَدَيَّ وَلَمْ يُهِنِّي عَلَى يَدَيْهِ».(بخارى:۲۸۲۷)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: پس از فتح خیبر، نزد رسول خدا جكه آنجا بود، رفتم و گفتم: یا رسول الله! به من سهمی از غنیمت، بده. یكی از فرزندان سعید بن العاص گفت: یا رسول الله! به اوسهمی مده. گفتم: این شخص، قاتل ابن قوقل است. فرزند سعید بن العاص گفت: در شگفتم از این گربه وحشی كه از كوه ضأن پایین آمده است و كشته شدن مرد مسلمانی را كه خداوند او را با دستان من اكرام نمود (به شهادت رساند) و مرا با دستان او خوار نساخت (در حالت كفر به هلاكت نرساند) بر من عیب می‌گیرد».