ترجمه صحیح بخاری

باب (۱۶): گفتۀ پیامبر ج «میت بسبب گریۀ اهل خانه‌اش، عذاب داده میشود» اگر به آن وصیت کرده باشد

۶۴۶- «عَنْ أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ ب قَالَ: أَرْسَلَتِ ابْنَةُ النَّبِيِّ ج إِلَيْهِ: إِنَّ ابْنًا لِي قُبِضَ فَأْتِنَا، فَأَرْسَلَ يُقْرِئُ السَّلامَ، وَيَقُولُ: «إِنَّ لِلَّهِ مَا أَخَذَ وَلَهُ مَا أَعْطَى، وَكُلٌّ عِنْدَهُ بِأَجَلٍ مُسَمًّى، فَلْتَصْبِرْ وَلْتَحْتَسِبْ». فَأَرْسَلَتْ إِلَيْهِ تُقْسِمُ عَلَيْهِ لَيَأْتِيَنَّهَا، فَقَامَ وَمَعَهُ: سَعْدُ بْنُ عُبَادَةَ، وَمَعَاذُ بْنُ جَبَلٍ، وَأُبَيُّ بْنُ كَعْبٍ، وَزَيْدُ بْنُ ثابِتٍ، وَرِجَالٌ، فَرُفِعَ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ج الصَّبِيُّ وَنَفْسُهُ تَتَقَعْقَعُ كَأَنَّهَا شَنٌّ، فَفَاضَتْ عَيْنَاهُ، فَقَالَ سَعْدٌ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَا هَذَا؟ فَقَالَ: «هَذِهِ رَحْمَةٌ جَعَلَهَا اللَّهُ فِي قُلُوبِ عِبَادِهِ، وَإِنَّمَا يَرْحَمُ اللَّهُ مِنْ عِبَادِهِ الرُّحَمَاءَ»». (بخارى: ۱۲۸۴)

ترجمه: «اسامه بن زید بمی‌گوید: دختربچه یكی از دختران رسول الله جدر سكرات موت، بسر می‌برد. وی قاصدی نزد رسول الله جفرستاد واز او خواست تا بیاید. رسول الله جبه قاصد گفت: سلام مرا به دخترم برسان و به او بگو: «از آنِ خداست آنچه بدهد و بگیرد. همه نزد او، مدتی تعیین شده دارند. صبر كن و امید ثواب داشته باش».

دختر رسول الله جبرای بار دوم، قاصدی فرستاد و آنحضرت جرا سوگند داد كه حتماً بیاید. آنحضرت جبه اتفاق سعد بن عباده، ابی بن كعب، زید بن ثابت و چند نفر دیگر از یارانش، تشریف برد. آن دختر بچه را به رسول خدا جسپردند در حالی كه نفسش، مانند مَشكی خشک شده، صدا می‌داد.

با دیدن این صحنه، اشک از چشمان رسول الله جسرازیر شد. سعد گفت: ای رسول‏خدا! این چیست؟ پیامبر اكرم جفرمود:«این رحمتی است كه خداوند، در دل بندگانش نهاده است. و همانا خداوند، بر بندگانی كه رحم و شفقت داشته باشند، رحم می‌كند»».

۶۴۷- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س قَالَ: شَهِدْنَا بِنْتًا لِرَسُولِ اللَّهِ ج قَالَ: وَرَسُولُ اللَّهِ ج جَالِسٌ عَلَى الْقَبْرِ، قَالَ: فَرَأَيْتُ عَيْنَيْهِ تَدْمَعَانِ قَالَ: فَقَالَ: «هَلْ مِنْكُمْ رَجُلٌ لَمْ يُقَارِفِ اللَّيْلَةَ»؟ فَقَالَ أَبُو طَلْحَةَ: أَنَا، قَالَ: فَانْزِلْ. قَالَ: فَنَزَلَ فِي قَبْرِهَا».(بخارى:۱۲۸۵)

ترجمه: «انس بن مالک سمی‌گوید: در تشییع جنازه یكی از دختران رسول الله جشركت كرده بودیم. آنحضرت جكنار قبر، نشسته بود و در حالیكه اشک از چشمان (مباركش) سرازیر بود، فرمود: «آیا در میان شما كسی هست كه دیشب با همسرش نزدیكی نكرده باشد»؟ ابوطلحهسگفت: بلی، من هستم. رسول الله جفرمود: «پس، تو برای گذاشتن میت، داخل قبر برو». ابوطلحه داخل قبر رفت».

۶۴۸- «عَنْ عُمَرَ ب قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «إِنَّ الْمَيِّتَ يُعَذَّبُ بِبَعْضِ بُكَاءِ أَهْلِهِ عَلَيْهِ». فَبَلَغَ ذلِكَ عَائِشَةَ ل بَعْدَ مَوْتِ عُمَرَ س، فَقَالَتْ: رَحِمَ اللَّهُ عُمَرَ، وَاللَّهِ مَا حَدَّث رَسُولُ اللَّهِ ج: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يُعَذِّبُ بِبُكَاءِ أَهْلِهِ عَلَيْهِ، وَلَكِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ لَيَزِيدُ الْكَافِرَ عَذَابًا بِبُكَاءِ أَهْلِهِ عَلَيْهِ» وَقَالَتْ: حَسْبُكُمُ الْقُرْآنُ ﴿وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰۚ﴾». (بخارى:۱۲۸۸)

ترجمه: «عمر سمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «گریه كردن خویشاوندان میت، موجب عذاب میت می‌شود». این خبر، بعد از شهادت عمر سبه عایشه لرسید. وی فرمود: خداوند عمر سرا رحمت كند. بخدا سوگند، رسول الله جنفرمود كه خداوند، میت مومن را به سبب گریه كردن خویشاوندانش، عذاب می‌دهد. بلكه فرمود: «خداوند، عذاب میت كافر را بخاطر گریستن خویشاوندانش، می‌افزاید». عایشه لافزود: گواهی قرآن در این مورد، كافی است: ﴿وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰۚ﴾یعنی هیچ كس، گناه شخص دیگری را متحمل نمی‌شود.

۶۴۹- «عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: مَرَّ رَسُولُ اللَّهِ ج عَلَى يَهُودِيَّةٍ يَبْكِي عَلَيْهَا أَهْلُهَا، فَقَالَ: «إِنَّهُمْ لَيَبْكُونَ عَلَيْهَا وَإِنَّهَا لَتُعَذَّبُ فِي قَبْرِهَا»».(بخارى: ۱۲۸۹)

ترجمه: «عایشه لمی‌گوید: رسول الله جاز كنار قبر زنی یهودی، گذر كرد كه خویشاوندانش بر آن، گریه می‌كردند. آنحضرت جفرمود: «خویشاوندان این میت، برایش گریه میكنند در حالی كه خودش در قبر، عذاب داده می‌شود»».