باب (۴۷): حکم خوردن سیر، پیاز و ترۀ خام
۴۷۸- «عن جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ س قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «مَنْ أَكَلَ مِنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ-يُرِيدُ الثُّومَ-فَلا يَغْشَانَا فِي مَسَاجِدِنَا». قُلْتُ: مَا يَعْنِي بِهِ قَالَ: مَا أُرَاهُ يَعْنِي إِلاَّ نِيئَهُ. وقِيْلَ: إِلاَّ نَتْنَهُ».(بخارى:۸۵۴)
ترجمه: «جابر بن عبد الله سروایت می‌كند كه رسول الله جبا اشاره به بوته سیر، فرمود: «هر كس كه از این گیاه خورد، به مساجد ما نیاید». راوی می‌گوید: از جابر پرسیدم: منظور آنحضرت جكدام نوع سیر است؟ جابر گفت:به نظرم سیر خام است. و در روایتی دیگر گفت: به نظرم، سیری است كه بوی تند دارد».
۴۷۹- «عَنْ جَابِرٍ س أَنَّ النَّبِيَّ ج قَالَ: «مَنْ أَكَلَ ثُومًا أَوْ بَصَلاً فَلْيَعْتَزِلْنَا». أَوْ قَالَ: «فَلْيَعْتَزِلْ مَسْجِدَنَا وَلْيَقْعُدْ فِي بَيْتِهِ». وَأَنَّ النَّبِيَّ ج أُتِيَ بِقِدْرٍ فِيهِ خَضِرَاتٌ مِنْ بُقُولٍ، فَوَجَدَ لَهَا رِيحًا، فَسَأَلَ فَأُخْبِرَ بِمَا فِيهَا مِنَ الْبُقُولِ، فَقَالَ: «قَرِّبُوهَا». إِلَى بَعْضِ أَصْحَابِهِ كَانَ مَعَهُ، فَلَمَّا رَآهُ كَرِهَ أَكْلَهَا، قَالَ: «كُلْ فَإِنِّي أُنَاجِي مَنْ لا تُنَاجِي»».(بخارى:۸۵۵)
ترجمه: «جابر بن عبد الله سمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «هركس كه سیر و یا پیاز بخورد، از ما كناره گیری نماید» یا فرمود: «به مساجد ما نیاید و در خانه خود بنشیند».
همچنین، روزی، یک دیگ نزد آنحضرت جآوردند كه در آن، چند نوع سبزی بود. بوی تندی از آنها، به مشام رسول اكرم جرسید. از محتویات آن (دیگ)پرسید: آنها سبزیجاتی را كه در آن، وجود داشت، نام بردند. آنحضرت جنخورد و با اشاره به سوی یكی از اصحاب كه همراهش بود، فرمود:«نزد او ببرید». او نیز از خوردن آن، سرباز زد. رسول خدا جفرمود: بخور زیرا من با كسی از نزدیک سخن می‌گویم (جبرئیل)كه شما سخن نمی‌گویید».
۴۸۰- «وَ فِي رِوَايَهٍ: اُتِيَ بِبَدرٍ، يَعنِي: طَبَقاً فِيهِ خَضروات».
ترجمه: «و در روایتی آمده است كه یک سینی نزد آنحضرت جآوردند كه در آن، انواع سبزی وجود داشت».