باب (۹): صَفَر تاثیری ندارد
۱۹۴۷- «وَعَنْهُ س فِيْ رِوَايَةٍ: قَالَ أَعْرَابِيٌّ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، فَمَا بَالُ إِبِلِي تَكُونُ فِي الرَّمْلِ كَأَنَّهَا الظِّبَاءُ، فَيَأْتِي الْبَعِيرُ الأَجْرَبُ فَيَدْخُلُ بَيْنَهَا فَيُجْرِبُهَا، فَقَالَ: «فَمَنْ أَعْدَى الأَوَّلَ»».(بخارى: ۵۷۱۷)
ترجمه: «ابوهریره سدر روایتی دیگر, می‌گوید: هنگامی كه رسول الله جفرمود: «سرایت بیماری, اصالتی ندارد, یک فرد بادیه نشین گفت:ای رسول خدا! پس چرا شترانم كه در ریگستان بسر می‌برند و مانند آهو هستند, به محض اینكه نزد شتران گر می‌آیند و در میان آنان می‌روند, گر می‌شوند؟ رسول اكرم جفرمود: «پس چه كسی شتر اول را گر كرده است»»؟