باب (۷): نماز خواندن بسوی تخت
۳۱۵- «عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: أَعَدَلْتُمُونَا بِالْكَلْبِ وَالْحِمَارِ؟ لَقَدْ رَأَيْتُنِي مُضْطَجِعَةً عَلَى السَّرِيرِ، فَيَجِيءُ النَّبِيُّ ج، فَيَتَوَسَّطُ السَّرِيرَ فَيُصَلِّي، فَأَكْرَهُ أَنْ أُسَنِّحَهُ، فَأَنْسَلُّ مِنْ قِبَلِ رِجْلَيِ السَّرِيرِ حَتَّى أَنْسَلَّ مِنْ لِحَافِي».(بخارى:۵۰۸)
ترجمه: «عایشه لمیفرماید: شما زنان را (در عبور از جلوی نمازگزار) با سگ و الاغ برابر میدانید. در حالی كه من بالای تخت دراز كشیده بودم، رسول خدا جآمد و مقابل تخت، به نماز ایستاد. و چون من دوست نداشتم هنگام نماز، جلوی آنحضرت جباشم، آهسته از طرفی كه پاهایم قرار داشت از تخت فرود میآمدم و بدین ترتیب بسترم را ترک میكردم».