باب (۳۵):فضیلت پرهیز از شبهات
۴۸- «عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ س يَقُولُ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج يَقُولُ: «الْحَلالُ بَيِّنٌ وَالْحَرَامُ بَيِّنٌ وَبَيْنَهُمَا مُشَبَّهَاتٌ لا يَعْلَمُهَا كَثِيرٌ مِنَ النَّاسِ، فَمَنِ اتَّقَى الْمُشَبَّهَاتِ اسْتَبْرَأَ لِدِينِهِ وَعِرْضِهِ، وَمَنْ وَقَعَ فِي الشُّبُهَاتِ كَرَاعٍ يَرْعَى حَوْلَ الْحِمَى يُوشِكُ أَنْ يُوَاقِعَهُ، أَلا وَإِنَّ لِكُلِّ مَلِكٍ حِمًى، أَلا إِنَّ حِمَى اللَّهِ فِي أَرْضِهِ مَحَارِمُهُ، أَلا وَإِنَّ فِي الْجَسَدِ مُضْغَةً، إِذَا صَلَحَتْ صَلَحَ الْجَسَدُ كُلُّهُ، وَإِذَا فَسَدَتْ فَسَدَ الْجَسَدُ كُلُّهُ، أَلا وَهِيَ الْقَلْبُ»».
ترجمه: «نعمان بن بشیر سمی‌گوید: شنیدم كه رسول الله جفرمود: «حرام و حلال، هر دو واضح و آشكارند (مشخص هستند). و در میان حلال و حرام، امور مشتبهی وجود دارد كه بسیاری از مردم، آنها را را نمی‌دانند. هركس، از آنها پرهیز كند، دین و ایمانش را حفاظت نموده است. و كسی كه خود را با آنها بیالاید (از شبهات پرهیز نكند)، مانند كسی است كه در حریم چراگاه سلطان، دام‌های خود را بچراند و هر آن، احتمال دارد، وارد چراگاه سلطان بشوند. آگاه باشید! كه هر پادشاه، حریمی دارد و حریم خداوند در روی زمین، محرمات او هستند.
بدانید كه در بدن، عضوی وجود دارد كه صلاح و فساد سایر اعضا، به صلاح و فساد آن، بستگی دارد و آن، قلب است»».