باب (۲): آزاد کردن غلام یا کنیزی که میان چند نفر، مشترک باشد
۱۱۲۹- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عُمَرَ ب أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «مَنْ أَعْتَقَ شِرْكًا لَهُ فِي عَبْدٍ، فَكَانَ لَهُ مَالٌ يَبْلُغُ ثَمَنَ الْعَبْدِ، قُوِّمَ الْعَبْدُ عَلَيْهِ قِيمَةَ عَدْلٍ، فَأَعْطَى شُرَكَاءَهُ حِصَصَهُمْ، وَعَتَقَ عَلَيْهِ الْعَبْدُ وَإِلاَّ فَقَدْ عَتَقَ مِنْهُ مَا عَتَقَ»».
ترجمه: «عبد الله بن عمر بمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «اگر كسی از یک غلام مشترک، سهم خود را آزاد كرد و به اندازه قیمت غلام، مال داشت، غلام را عادلانه قیمت گذاری كنند و او سهم دیگر شركاء خود را بپردازد و غلام، آزاد می‌شود. و اگر به اندازه قیمت غلام، مال نداشت، فقط همان سهم خودش، آزاد می‌شود»».